بررسی شدت استریای حاملگی و عوامل مرتبط با آن در زنان نخست زا

زمینه و هدف: استریای حاملگی یکی از تغییرات شایع بافت همبند در دوران حاملگی است که ممکن است سبب ایجاد نگرانی هایی شود. هدف از این مطالعه تعیین شدت استریای حاملگی و ارتباط احتمالی آن با برخی از ویژگی های مادران و نوزادان آن ها بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 182 زن نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان کوثر شهر قزوین در سال 1390 انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس بود. داده ها از طریق پرسشنامه و معاینه فیزیکی جمع آوری شدند. شدت استریای حاملگی از طریق مقیاس davey بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، کای دو و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین شدت استریای حاملگی در پستان 55/1± 08/1، شکم 2/2 ± 31/4 و ران 02/2 ± 76/1 بود. بین شدت استریای حاملگی با سن مادر، سن شروع استریا و شاخص توده بدنی همبستگی معکوس و با افزایش وزن دوران حاملگی همبستگی مستقیم وجود داشت. نتیجه گیری: اگرچه برخی از عوامل مرتبط با استریا غیر قابل تعدیل هستند (سابقه فامیلی استریا، وزن هنگام تولد نوزاد و سن حاملگی در زمان زایمان)، اما سایر فاکتورهای قابل تعدیل از قبیل شاخص توده بدنی قبل از حاملگی، افزایش وزن دوره حاملگی، افزایش مصرف مایعات از عوامل قابل اصلاح هستند